دیروز در گرمای کوهستان در مسیری سخت
تشنگی بر من غالب و حس هیچ و خالی بودنم
و حیات و پر بودن چشمه ساران و آبشاران
از ذهنم گذشت
و میل خوردن جرعه ای آب در من جاری گشت
صبحگاهان تصویری هنرمندانه از گروه عاشقان کوه وطبیعت
هدیه ای بود بر تشنگی ام
در هنگام دیدن عکس این جمله در من نقش بست
که همه ی ما دارای احساس مشترکیم
اگر در یک جهت قرار گیریم
میتوانست تصویر بصورت دیگری طراحی شود؟
این قدرت کوهستان است که ذهنها را بهم نزدیک میشازد..........